جنبہ عملی عرفان سعدی در گلستان

Abstract

مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی(691-606ھ/1292-1214م) در دنیای ادب فارسی بعنوان غزل گوی شوریدہ سری،حکیم و معلم اخلاق شہرت بسزایی دارد ۔ آثار گرانبھایش بیانگر واردات قلبی و افکار و اندیشہ ھای دانشمندانہ و حکیمانہ وی می باشد۔البتہ انگیزہ عرفان در شخصیت سعدی آنچنان بارزنبود کہ در آثار او بہ طور آشکار بہ چشم بخورد  بدین دلیل نمی توانیم او را عارف یا صوفی بہ معنی مصطلح کلمہ بگوییم۔ اما تمام گلستان  مملو از مفاہیم و نکات و حتی اشاراتی(گاھی خفیف گاہ روشن) بہ واردات روحانی می باشد کہ  بہ عرفان وی دلالت می کند ۔ درین مقالہ جنبہ عملی آن عرفان مورد تحلیل قرار می گیرد۔